جوان آنلاین: زکیه صحراگرد، مربی صنایع دستی و مرضیه یوسفی، مربی کامپیوتر در مؤسسه رعدالغدیر هستند.
خانم صحراگرد کارشناس رشته هنر است و ۱۰ سالی است هم در سرای محلات برای افراد سالم و هم در این مؤسسه برای معلولان در رشته صنایع دستی مربیگری میکند. او میگوید: بیشتر کلاسهایم را کنسل کردهام تا از این بچهها غافل نشوم.
خانم یوسفی هم میگوید فقط در این مؤسسه مشغول تدریس است و پیشنهادات دیگر را حتی با دستمزدهای بالاتر رد کرده است، چون نمیتواند از این بچهها دل بکند و هیچ چیز حتی پول هم نمیتواند این فرصت را از او بگیرد. هر دو میگویند هیچ منتی بر این عزیزان نداریم بلکه آنها بر سر ما منت دارند چرا که همه از آنها درس زندگی میگیریم. دو مربی که هر دو تجربه آموزش به افراد سالم و هم افراد معلول را دارند، در پاسخ به این سؤال که چه تفاوتی بین این دو آموزش وجود دارد؟ جواب مشترکی دادند و گفتند: تفاوت در یادگیری نیست بلکه در داشتن هدف است که در بچههای معلول بیشتر و قویتر است. افراد سالم شاید برای سرگرمی و گذران وقت در کلاسها ثبتنام میکنند، اما افراد توانیاب بسیار باانگیزه و با هدف هنر یا کامپیوتر را یاد میگیرند، به همین خاطر خیلی زودتر به نتیجه دلخواه میرسند.